„რა თქმა უნდა, შიში აუცილებელია და საჭიროა საშიშროების აღქმა, მაგრამ, როცა ვერ ვიმორჩილებთ საკუთარ თავს შიში მოგვიცავს. რაც უფრო დიდი მონდომებით ვიფიქრებ, რომ ამაზე არ ვიფიქრო, მით მეტი ძალა, ენერგია, დრო მეხარჯება და მით უარესი. ამ დროს ყურადღების მართვა გვეხმარება. ეს არის ფიქრი, რომელსაც მე ვფიქრობ... თუ არ ვფიქრობ - არ არსებობს“ - აღნიშნა დავით ანდღულაძემ.
ფსიქიატრის განმარტებით, ჩვენ ჩვევაში გვაქვს, ყურადღება არასწორად მივმართოთ.