https://sputnik-georgia.com/20210827/maiko-kavtarashvili-258688803.html
„ერთი დღით ცხოვრება უნდა ვისწავლოთ“ – უცნობი ტურები „გაჩერებულ ქალაქში“
„ერთი დღით ცხოვრება უნდა ვისწავლოთ“ – უცნობი ტურები „გაჩერებულ ქალაქში“
Sputnik საქართველო
„ამ უჩვეულო განსაცდელმა ბევრი საინტერესო და სასიკეთოც მომიტანა“ – ამბობს ჟურნალისტი, მწერალი-მეზღაპრე, ბლოგერი და ტუროპერატორი მაიკო ქავთარაშვილი. 27.08.2021-ს, Sputnik საქართველო
2021-08-27T12:36+0400
2021-08-27T12:36+0400
2021-10-19T18:04+0400
ინტერვიუ
საინტერესო ადამიანები
თბილისი დღეს
საქართველო
https://cdnn1.img.sputnik-georgia.com/img/07e5/08/1a/258653113_47:250:1179:887_1920x0_80_0_0_2d6b5a422a52899d1c6800a523953971.jpg
გიდის საქმიანობა პანდემიის დროსაც არ შეუწყვეტია. მსურველებს უცნობ თბილისს ზოგჯერ საქველმოქმედო ტურში უსასყიდლოდ, ხანაც სიმბოლურ ფასად აცნობს. კარგად იცის, რომ უცხოელებს ძველი, აივნებიანი ქალაქი უფრო ხიბლავს, ამიტომ თავის პროგრამას ხშირად ცვლის და ახალ-ახალ ისტორიებსაც მუდმივად ეძებს. მერე კი ლამაზად შეფუთულს აწვდის სტუმრებს.- ქალბატონო მაიკო, რამდენიმე პროფესია გაქვთ, მაინტერესებს, ყველაზე ხშირად რას საქმიანობთ?- პროფესიით ჟურნალისტი ვარ, შემდეგ იყო კომუნიკაციები და საზოგადოებასთან ურთიერთობების სფერო, სადაც საქართველოში პირველმა დავიცავი სადოქტორო დისერტაცია. ფაქტობრივად, მთელი შეგნებული ცხოვრება ვსწავლობ და ივენთ-მენეჯერის დიპლომის აღებაც კი მოვასწარი. ასე რომ, ქორწილიც შემიძლია დავგეგმო. დღეს ჩემი ყველა პროფესია და გამოცდილება აკუმულირდა და ბუნებრივად დალაგდა ტურიზმში. მათ შორის, მოულოდნელად თავს დატეხილი (სხვანაირად ვერც ვიტყვი) რომანების, ზღაპრების და ლექსების გუდაც. ისინი 2015 წლიდან დაუპატიჟებლად „მოვიდნენ“ და მას მერე „დარჩნენ“.- როგორც ვხვდები, ახლა თქვენთვის ტუროპერატორის, გიდის პროფესიაა წამყვანი და დანარჩენებიც მას ექვემდებარებიან...- როგორც გიდი, მე ვალაგებ ისტორიას, ვყვები ზღაპრებსაც და ლექციასაც ვკითხულობ, პერფორმანსსაც ვდგამ და დღესასწაულს ვჩუქნი სტუმარს, რაც ყველას გვანიჭებს ბედნიერებას. ასე რომ, ჩემი რამდენიმე „მე“ აღარ დავობს, პირიქით, ერთმანეთს აძლიერებენ და ეხმარებიან. გიდობა ადვილი სულაც არ ყოფილა, იმხელა გზა და იმდენი პროფესია გამოვიარე, სანამ აქ შევჩერდი... ახლა ზუსტად ვიცი: გიდი – შენი ქვეყნის სარკე ხარ, საყრდენი ხარ, ელჩი, დედა და მეციხოვნე ხარ. მეც მიყვარს ეს გზა, ეს ტვირთი, ეს ფრთები და მოგონებები...- თქვენ თბილისს, ასე ვთქვათ, „შიგნიდან“ იცნობთ, რითი იზიდავს იგი უცხო ჯურის ხალხს?- უცხოელებს ძველი თბილისის, აივნებიანი ქალაქის და კავკასიის პარიზად წოდებული მე-19 საუკუნის ტფილისის შენობა-ნაგებობის გარდა, ჩვენი ქალაქის სითბო და ის განუმეორებელი ატმოსფერო იზიდავს, რითიც ჩვენს დედაქალაქს დღემდე გამოარჩევ. თბილისი ხომ არავის ჰგავს! ის საკუთარ თავში აერთიანებს აღმოსავლეთსაც და დასავლეთსაც, ძველს და ახალს და აქ ყველა საკუთარს პოულობს. აქედან სიყვარულით სავსე გულს ვატანთ და სწორედ ეს არის, რასაც ვეღარ ელევიან. მიუხედავად ჩვენი ინფრასტრუქტურული თუ სერვისში არსებული ხარვეზებისა, უკან მაინც ბრუნდებიან, აგზავნიან ახლობლებს და ნოსტალგიას მუდმივად განიცდიან...- საქმიანობა არც პანდემიის დროს შეგიწყვეტიათ?- პანდემიამ სერიოზული დარტყმა ტურიზმის სფეროსაც მიაყენა, უფრო ზუსტად, ის სრულად დააძაბუნა. თუმცა მე არ გაჩერებულვარ. საყვარელი ქალაქის უბნებს და არქივს მივაშურე და რამდენიმე ახალი მარშრუტი ნელ-ნელა დავალაგე. ადგილობრივი მსურველი, ფაქტობრივად, გაჩერებულ ქალაქში დამყავდა. უცნობ თბილისს ხან საქველმოქმედო ტურში, უსასყიდლოდ, ხანაც სიმბოლურ ფასად ვაცნობდი.- უცხოელი ტურისტებისთვის რომელია ყველაზე პოპულარული ტური?- ჩამოსულებისთვის დღემდე ყველაზე პოპულარული ბურჟუაზიული ტფილისის ტურია – სოლოლაკის, მთაწმინდის, ვერეს სადარბაზოები, ეზოები, მათი ისტორია–ლეგენდები. ამას დაემატა მარცხენა სანაპირო და ტფილისური სიყვარულის ისტორიები, რომელიც მასმედიამაც არაერთხელ გააშუქა. თბილისელებს ისე მოსწონთ ეს ტური, ისე უხარიათ და აინტერესებთ საკუთარი ქალაქის ისტორია, რომ სასიამოვნოდ გაკვირვებული დავრჩი. „თურმე რამდენი რამ არ გვცოდნია და რა მაგარი ქალაქი გვაქვს!“ – როგორც წესი, ასეთია მათი შეფასება.- რომელია ყველაზე უჩვეულო კითხვა, რომელიც თქვენთვის დაუსვამს უცხოელს?- უცნაური კითხვები, იცოცხლე, ისეთები მომისმენია... მაგალითად, “ხინკალი მაწვნით ჯობია მივირთვა თუ ტყემალთან ერთად?“ კიდევ, მეკითხებიან – სულ რატომ ჩხუბობთ ქართველები, როცა ერთმანეთთან საუბრობთო. ჩვენი ემოციები ბევრს ჩხუბი ჰგონია. ახლა ყველა უცნაურ კითხვას ვერც ვიხსენებ. სოციალურ ქსელებში დახურული ჯგუფი „ტურიზმის მარგალიტები“ გვაქვს. აი, სად იხალისებს ადამიანი!..- ახლა როგორც მეზღაპრეს მინდა გკითხოთ: რომელია თქვენი ზღაპრის პერსონაჟი, რომელსაც თავადაც დაუჯერებდით და შეიყვარებდით ბავშვობაში?- ჩემი ზღაპრების გმირებიდან ერთი განსაკუთრებულად მომწონს – ეს მამალია, სახელად მამლო. ბრძენი და კირკიტა, თავგამოდებით რომ უყვარს ქართული ენა, ძველი ტერმინების და ამბების გახსნა-მიწოდება. მისგან მართლა ბევრი რამ გავიგე და ვისწავლე, ისეთი ძველი სიტყვები, რაზეც ადრე წარმოდგენა არ მქონდა. მაგალითად, განთიადს ქართულში სხვადასხვა სიტყვა გამოხატავს, გააჩნია მზე სად იმყოფება, ან წვიმის ათობის სახელი და სხვა უამრავი.- თქვენი მამალი ვისი პროტოტიპია?- ის მამალი ალბათ ჩემი აღმზრდელი ბებიის ანარეკლია, რომელიც სულ მახსოვს და მიყვარს. მე ბებიის გაზრდილი ვარ და ჩემი ტასო ბებო ქართული ენისა და ლიტერატურის პედაგოგი იყო. ამიტომ ენას ბავშვობიდან ვგრძნობ და ვესაიდუმლები. სხვათა შორის, ზუსტად ამ ზღაპრიდან ნაწყვეტმა გაიმარჯვა რამდენიმე წლის წინ გამართულ ლიტერატურულ კონკურსზე „პიფი“. როცა ჩემს გოგონას ვუკითხავ ზღაპარს მამლოზე, თუ გაგრძელებას მთხოვს, ე.ი. სწორ გზაზე ვარ. ილუსტრაციების დახატვასაც მას ვთხოვ ხოლმე. აქვე უნდა ვახსენო დევი. ვისაც წაკითხული აქვს ჩემი დევების ამბები, ალბათ ვერ დაიჯერებს, მასზე მეტად ვინმე თუ მიყვარს. თუმცა, ეს ცალკე ამბავი და უკვე დიდების ისტორიაა...- თქვენს რომელ სტატიას ან ბლოგს ჰყავდა ყველაზე მეტი მკითხველი?- ზოგადად ყველაზე მეტი მკითხველი მყავდა გაზეთ The Georgian Times-ის ფურცლებზე და ჩემს პირად ბლოგზე „საინტერესო ადამიანების ისტორიები“. ბევრი დააინტერესა ჩემმა სტატიამ, რომელშიც კუზანოვის პირველი ცდა, სქესის შეცვლის ოპერაციის ამბები და შედეგები მქონდა გაშუქებული. ასევე რეპორტაჟები მქონდა ქალთა კოლონიიდან და ფსიქიატრიულიდან. დღეს სოციალურ ქსელებში ტურისტულ ჯგუფს Тбилиси в деталях ვამუშავებ. მას ყოველდღიურად რამდენიმე ათასი მნახველი ჰყავს.- ვოიაჟებიდან ხშირად რომელი გახსენდებათ?- ერთხელ მეგობრებმა შემომატარეს მთელი საფრანგეთი და გერმანია. მაშინდელი ვოიაჟიდან საუნივერსიტეტო ქალაქ ნანტს ვიხსენებ ხოლმე. ეს წვიმიანი და სადა ქალაქია, სადაც უგემრიელესი ბაგეტები, უძვირესი ბუტიკები და ულამაზესი ადამიანებია. ისინი ისე დადიან და ცხოვრობენ, თითქოს არასდროს არაფერს შეუწუხებიაო. ნანტში რაღაც ადგილები ძალიან ჰგავს თბილისს. ეს ქალაქი ისე მენატრება, რომ იქ დაბრუნება სულ მინდა.- რით შეიძლება, რომ პანდემიის დროს ცხოვრებას აზრი დავუბრუნოთ?- პანდამია და, საერთოდ, დაუგეგმავი სირთულეები ცხოვრების გაჩერების საბაბი არ უნდა გავხადოთ. ამ უჩვეულო განსაცდელმა ბევრი საინტერესო და სასიკეთოც მომიტანა: ახალი ცოდნა, ახლებური გააზრება იმისა, რომ ცხოვრება რეალურად წუთი–სოფელია, ამიტომ ერთი დღით ცხოვრება უნდა ვისწავლოთ. რაც მთავარია, ადამიანების ფასი! ვიცი, რომ ვერაფერი ჩაანაცვლებს საყვარელ მეგობართან ჩახუტების სითბოს, ერთად მოწრუპული საფერავის მადლს და ერთმანეთისთვის გაზიარებულ სითბოსა და ყურადღებას. ადამიანი ადამიანისთვისაა გაჩენილი. პანდემიამ ეს უნდა გვასწავლოს – ერთმანეთის გაფრთხილება! მიუხედავად სამედიცინო ნიღბებისა, ყველამ ჩამოიხსნა ნიღაბი. განსაკუთრებულ დროში გვიწევს სიცოცხლის ახლებურად დალაგება – ან დავრჩებით ადამიანებად, ან... ყოველი ახალი დღე ჩემთვის საჩუქარია და ყველა ადამიანი – ჩემიანი, უცხო, ტურისტი, აცრილი, აუცრელი, ქართველი, ებრაელი, ქრისტიანი თუ მუსლიმი – არ აქვს მნიშვნელობა...
საქართველო
Sputnik საქართველო
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
2021
თეონა გოგნიაშვილი
https://cdnn1.img.sputnik-georgia.com/img/22975/95/229759509_20:0:2126:2106_100x100_80_0_0_c3f6aac9ef9e6c4affc8488a71ff51f1.jpg
თეონა გოგნიაშვილი
https://cdnn1.img.sputnik-georgia.com/img/22975/95/229759509_20:0:2126:2106_100x100_80_0_0_c3f6aac9ef9e6c4affc8488a71ff51f1.jpg
ახალი ამბები
ka_KA
Sputnik საქართველო
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
Sputnik საქართველო
media@sputniknews.com
+74956456601
MIA „Rosiya Segodnya“
თეონა გოგნიაშვილი
https://cdnn1.img.sputnik-georgia.com/img/22975/95/229759509_20:0:2126:2106_100x100_80_0_0_c3f6aac9ef9e6c4affc8488a71ff51f1.jpg
ინტერვიუ, საინტერესო ადამიანები , თბილისი დღეს, საქართველო
ინტერვიუ, საინტერესო ადამიანები , თბილისი დღეს, საქართველო
„ერთი დღით ცხოვრება უნდა ვისწავლოთ“ – უცნობი ტურები „გაჩერებულ ქალაქში“
12:36 27.08.2021 (განახლებულია: 18:04 19.10.2021) „ამ უჩვეულო განსაცდელმა ბევრი საინტერესო და სასიკეთოც მომიტანა“ – ამბობს ჟურნალისტი, მწერალი-მეზღაპრე, ბლოგერი და ტუროპერატორი მაიკო ქავთარაშვილი.
გიდის საქმიანობა პანდემიის დროსაც არ შეუწყვეტია. მსურველებს უცნობ თბილისს ზოგჯერ საქველმოქმედო ტურში უსასყიდლოდ, ხანაც სიმბოლურ ფასად აცნობს. კარგად იცის, რომ უცხოელებს ძველი, აივნებიანი ქალაქი უფრო ხიბლავს, ამიტომ თავის პროგრამას ხშირად ცვლის და ახალ-ახალ ისტორიებსაც მუდმივად ეძებს. მერე კი ლამაზად შეფუთულს აწვდის სტუმრებს.
- ქალბატონო მაიკო, რამდენიმე პროფესია გაქვთ, მაინტერესებს, ყველაზე ხშირად რას საქმიანობთ?
- პროფესიით ჟურნალისტი ვარ, შემდეგ იყო კომუნიკაციები და საზოგადოებასთან ურთიერთობების სფერო, სადაც საქართველოში პირველმა დავიცავი სადოქტორო დისერტაცია. ფაქტობრივად, მთელი შეგნებული ცხოვრება ვსწავლობ და ივენთ-მენეჯერის დიპლომის აღებაც კი მოვასწარი. ასე რომ, ქორწილიც შემიძლია დავგეგმო. დღეს ჩემი ყველა პროფესია და გამოცდილება აკუმულირდა და ბუნებრივად დალაგდა ტურიზმში. მათ შორის, მოულოდნელად თავს დატეხილი (სხვანაირად ვერც ვიტყვი) რომანების, ზღაპრების და ლექსების გუდაც. ისინი 2015 წლიდან დაუპატიჟებლად „მოვიდნენ“ და მას მერე „დარჩნენ“.
- როგორც ვხვდები, ახლა თქვენთვის ტუროპერატორის, გიდის პროფესიაა წამყვანი და დანარჩენებიც მას ექვემდებარებიან...
- როგორც გიდი, მე ვალაგებ ისტორიას, ვყვები ზღაპრებსაც და ლექციასაც ვკითხულობ, პერფორმანსსაც ვდგამ და დღესასწაულს ვჩუქნი სტუმარს, რაც ყველას გვანიჭებს ბედნიერებას. ასე რომ, ჩემი რამდენიმე „მე“ აღარ დავობს, პირიქით, ერთმანეთს აძლიერებენ და ეხმარებიან. გიდობა ადვილი სულაც არ ყოფილა, იმხელა გზა და იმდენი პროფესია გამოვიარე, სანამ აქ შევჩერდი... ახლა ზუსტად ვიცი: გიდი – შენი ქვეყნის სარკე ხარ, საყრდენი ხარ, ელჩი, დედა და მეციხოვნე ხარ. მეც მიყვარს ეს გზა, ეს ტვირთი, ეს ფრთები და მოგონებები...
- თქვენ თბილისს, ასე ვთქვათ, „შიგნიდან“ იცნობთ, რითი იზიდავს იგი უცხო ჯურის ხალხს?
- უცხოელებს ძველი თბილისის, აივნებიანი ქალაქის და კავკასიის პარიზად წოდებული მე-19 საუკუნის ტფილისის შენობა-ნაგებობის გარდა, ჩვენი ქალაქის სითბო და ის განუმეორებელი ატმოსფერო იზიდავს, რითიც ჩვენს დედაქალაქს დღემდე გამოარჩევ. თბილისი ხომ არავის ჰგავს! ის საკუთარ თავში აერთიანებს აღმოსავლეთსაც და დასავლეთსაც, ძველს და ახალს და აქ ყველა საკუთარს პოულობს. აქედან სიყვარულით სავსე გულს ვატანთ და სწორედ ეს არის, რასაც ვეღარ ელევიან. მიუხედავად ჩვენი ინფრასტრუქტურული თუ სერვისში არსებული ხარვეზებისა, უკან მაინც ბრუნდებიან, აგზავნიან ახლობლებს და ნოსტალგიას მუდმივად განიცდიან...
- საქმიანობა არც პანდემიის დროს შეგიწყვეტიათ?
- პანდემიამ სერიოზული დარტყმა ტურიზმის სფეროსაც მიაყენა, უფრო ზუსტად, ის სრულად დააძაბუნა. თუმცა მე არ გაჩერებულვარ. საყვარელი ქალაქის უბნებს და არქივს მივაშურე და რამდენიმე ახალი მარშრუტი ნელ-ნელა დავალაგე. ადგილობრივი მსურველი, ფაქტობრივად, გაჩერებულ ქალაქში დამყავდა. უცნობ თბილისს ხან საქველმოქმედო ტურში, უსასყიდლოდ, ხანაც სიმბოლურ ფასად ვაცნობდი.
- უცხოელი ტურისტებისთვის რომელია ყველაზე პოპულარული ტური?
- ჩამოსულებისთვის დღემდე ყველაზე პოპულარული ბურჟუაზიული ტფილისის ტურია – სოლოლაკის, მთაწმინდის, ვერეს სადარბაზოები, ეზოები, მათი ისტორია–ლეგენდები. ამას დაემატა მარცხენა სანაპირო და ტფილისური სიყვარულის ისტორიები, რომელიც მასმედიამაც არაერთხელ გააშუქა. თბილისელებს ისე მოსწონთ ეს ტური, ისე უხარიათ და აინტერესებთ საკუთარი ქალაქის ისტორია, რომ სასიამოვნოდ გაკვირვებული დავრჩი. „თურმე რამდენი რამ არ გვცოდნია და რა მაგარი ქალაქი გვაქვს!“ – როგორც წესი, ასეთია მათი შეფასება.
- რომელია ყველაზე უჩვეულო კითხვა, რომელიც თქვენთვის დაუსვამს უცხოელს?
- უცნაური კითხვები, იცოცხლე, ისეთები მომისმენია... მაგალითად, “ხინკალი მაწვნით ჯობია მივირთვა თუ ტყემალთან ერთად?“ კიდევ, მეკითხებიან – სულ რატომ ჩხუბობთ ქართველები, როცა ერთმანეთთან საუბრობთო. ჩვენი ემოციები ბევრს ჩხუბი ჰგონია. ახლა ყველა უცნაურ კითხვას ვერც ვიხსენებ. სოციალურ ქსელებში დახურული ჯგუფი „ტურიზმის მარგალიტები“ გვაქვს. აი, სად იხალისებს ადამიანი!..
- ახლა როგორც მეზღაპრეს მინდა გკითხოთ: რომელია თქვენი ზღაპრის პერსონაჟი, რომელსაც თავადაც დაუჯერებდით და შეიყვარებდით ბავშვობაში?
- ჩემი ზღაპრების გმირებიდან ერთი განსაკუთრებულად მომწონს – ეს მამალია, სახელად მამლო. ბრძენი და კირკიტა, თავგამოდებით რომ უყვარს ქართული ენა, ძველი ტერმინების და ამბების გახსნა-მიწოდება. მისგან მართლა ბევრი რამ გავიგე და ვისწავლე, ისეთი ძველი სიტყვები, რაზეც ადრე წარმოდგენა არ მქონდა. მაგალითად, განთიადს ქართულში სხვადასხვა სიტყვა გამოხატავს, გააჩნია მზე სად იმყოფება, ან წვიმის ათობის სახელი და სხვა უამრავი.
- თქვენი მამალი ვისი პროტოტიპია?
- ის მამალი ალბათ ჩემი აღმზრდელი ბებიის ანარეკლია, რომელიც სულ მახსოვს და მიყვარს. მე ბებიის გაზრდილი ვარ და ჩემი ტასო ბებო ქართული ენისა და ლიტერატურის პედაგოგი იყო. ამიტომ ენას ბავშვობიდან ვგრძნობ და ვესაიდუმლები. სხვათა შორის, ზუსტად ამ ზღაპრიდან ნაწყვეტმა გაიმარჯვა რამდენიმე წლის წინ გამართულ ლიტერატურულ კონკურსზე „პიფი“. როცა ჩემს გოგონას ვუკითხავ ზღაპარს მამლოზე, თუ გაგრძელებას მთხოვს, ე.ი. სწორ გზაზე ვარ. ილუსტრაციების დახატვასაც მას ვთხოვ ხოლმე. აქვე უნდა ვახსენო დევი. ვისაც წაკითხული აქვს ჩემი დევების ამბები, ალბათ ვერ დაიჯერებს, მასზე მეტად ვინმე თუ მიყვარს. თუმცა, ეს ცალკე ამბავი და უკვე დიდების ისტორიაა...
- თქვენს რომელ სტატიას ან ბლოგს ჰყავდა ყველაზე მეტი მკითხველი?
- ზოგადად ყველაზე მეტი მკითხველი მყავდა გაზეთ The Georgian Times-ის ფურცლებზე და ჩემს პირად ბლოგზე „საინტერესო ადამიანების ისტორიები“. ბევრი დააინტერესა ჩემმა სტატიამ, რომელშიც კუზანოვის პირველი ცდა, სქესის შეცვლის ოპერაციის ამბები და შედეგები მქონდა გაშუქებული. ასევე რეპორტაჟები მქონდა ქალთა კოლონიიდან და ფსიქიატრიულიდან. დღეს სოციალურ ქსელებში ტურისტულ ჯგუფს Тбилиси в деталях ვამუშავებ. მას ყოველდღიურად რამდენიმე ათასი მნახველი ჰყავს.
- ვოიაჟებიდან ხშირად რომელი გახსენდებათ?
- ერთხელ მეგობრებმა შემომატარეს მთელი საფრანგეთი და გერმანია. მაშინდელი ვოიაჟიდან საუნივერსიტეტო ქალაქ ნანტს ვიხსენებ ხოლმე. ეს წვიმიანი და სადა ქალაქია, სადაც უგემრიელესი ბაგეტები, უძვირესი ბუტიკები და ულამაზესი ადამიანებია. ისინი ისე დადიან და ცხოვრობენ, თითქოს არასდროს არაფერს შეუწუხებიაო. ნანტში რაღაც ადგილები ძალიან ჰგავს თბილისს. ეს ქალაქი ისე მენატრება, რომ იქ დაბრუნება სულ მინდა.
- რით შეიძლება, რომ პანდემიის დროს ცხოვრებას აზრი დავუბრუნოთ?
- პანდამია და, საერთოდ, დაუგეგმავი სირთულეები ცხოვრების გაჩერების საბაბი არ უნდა გავხადოთ. ამ უჩვეულო განსაცდელმა ბევრი საინტერესო და სასიკეთოც მომიტანა: ახალი ცოდნა, ახლებური გააზრება იმისა, რომ ცხოვრება რეალურად წუთი–სოფელია, ამიტომ ერთი დღით ცხოვრება უნდა ვისწავლოთ. რაც მთავარია, ადამიანების ფასი! ვიცი, რომ ვერაფერი ჩაანაცვლებს საყვარელ მეგობართან ჩახუტების სითბოს, ერთად მოწრუპული საფერავის მადლს და ერთმანეთისთვის გაზიარებულ სითბოსა და ყურადღებას. ადამიანი ადამიანისთვისაა გაჩენილი. პანდემიამ ეს უნდა გვასწავლოს – ერთმანეთის გაფრთხილება! მიუხედავად სამედიცინო ნიღბებისა, ყველამ ჩამოიხსნა ნიღაბი. განსაკუთრებულ დროში გვიწევს სიცოცხლის ახლებურად დალაგება – ან დავრჩებით ადამიანებად, ან... ყოველი ახალი დღე ჩემთვის საჩუქარია და ყველა ადამიანი – ჩემიანი, უცხო, ტურისტი, აცრილი, აუცრელი, ქართველი, ებრაელი, ქრისტიანი თუ მუსლიმი – არ აქვს მნიშვნელობა...
