ულიანოვსკის საწარმო „ავიასტარში“ თათბირისას თავდაცვის მინისტრ სერგეი შოიგუს „რუსლანის“ წარმოების განახლება შესთავაზეს. ამ ქარხანაში 56–დან 36 ამ ტიპის თვითმფრინავია დამზადებული. საწარმოს ტექნოლოგიური დონე საშუალენბას იძლევა, უმოკლეს ვადებში აიწყოს „რუსლანის“ სერიული წარმოება.
ულიანოვსკელი ავიამშენებლების წინადადება მარტივი არ არის. მსგავის ინიციაიტვა მანამდე თავად რუსეთის თავდაცვის მინისტრისგან მომდინარეობდა. მაგრამ ამ პროექტს გამუდმებით რაღაც უშლიდა ხელს. თავდაცვის სამინისტროში კი მიაჩნდათ, რომ Ан-124–ების წარმოება აუცილებლობა არ იყო, ვინაიდან უკვე არსებული პარკის რემონტის გზით „რუსლანები“ 2040–ანი წლების ბოლომდე შეიძლება იყოს გამოყენებული. მეორე მხრივ, იგივე საწარმო შესაძლებლად მიჩნევს Ан-124–ების ანალოგიური თვითმფრინავების გამოშვებას 2020 წლის შემდეგ. შესაძლოა, სწორედ ახლა იშლება ახალი პერსპექტივები „რასლანისთვის“ და რუსეთის სამხედრო–სატრანსპორტო ავიაციისთვის.
სირიაში, მთიან ყარაბაღსა და პლანეტის სხვა ცხელ წერტილებში ბოლო წლების საგანგაშო მოვლენები ამტკიცებს, რაოდენ მნიშვნელოვანია მძიმე სამხედრო–სატრანსპორტო ავიაცია ჯარების, შეიარაღებისა და მატერიალური საშუალებების ოპერატიული გადასროლისთვის. შეგახსენებთ, რომ „რუსლანს“ საათში 850 კმ სიჩქარით შეუძლია 120 ტონა ტვირთი გადაიტანოს 4800 კილომეტრზე. მაგრამ თავდაცვის სამინისტროში მხოლოდ ათი Ан-124–ია ექსპლუატაციაში. ახალი გამოწვევები და საფრთხეები კი მათი რაოდენობისა და ხარისხის ზრდას მოითხოვს.
პირველად ისტორიაში
სირიაში კვლავაც ნარჩუნდება რთული სამხედრო–პოლიტიკური ვითარება. შიტუაციამ შესაძლოა მობილური მხარდაჭერა მოითხოვოს, ამიტომ ქვეყანში რუსეთის სამხედრო კოსმოსური ძალების ოპერატიული აეროდრომების ქსელი ფართოვდება. ამერიკული გამოცემა The Drive–ს ინფორმაციით, ჰმეიმში ასაფრენ–დასაჯდომი ზოლის სიგრძე 3,2 კმ–მდე გაიზარდა, რაც „მძიმედ დატვირთული“ სამხედრო–სატრანსპორტო Ан-124 „რუსლანების“ მიღებას შესაძლებელს ხდის.
მანამდე სამხედრო–სატრანსპორტო ავიაციამ ოპერატიულად გადაისროლა რუსეთიდან სომხეთში 1960 სამხედრო სამშვიდობო კონტინგენტიდან — საშტატო შეიარაღებითა და ტექიკით. ასეთი ოპერაციები წინასწარ უნდა დამუშავდეს, საჭიროა სარეზერვო თვითმფრინავები, ეკიპაჟები, მარშრუტები და აეროდრომები.
მოულოდნელი სამხედრო კონფლიქტის პირობებში, მთელი რუსეთის მასშტაბით დისლოცირებული ჯარები ერთი ორგანიზმივით უნდა მოქმედებდეს და ოპერატიულად რეაგირებდეს ვითარების ნებისმიერ ცვალებადობაზე. ამას კი ათობით და ასობით სამხედრო–სატრანსპორტო ავიაცია დასჭირდება. და უახლოეს ხანებში ულიანოვსკის ავიაქარხანას სამუშაო მოემატება.
მეორედ მოსვლა
თვითმფრინავ Ан-124-100 „რუსლანს“ 120 ტონაზე მეტი ტვირთის აწევა შეუძლია ჰაერში. თავდაცვის სამინისტროს გარდა, ასეთი 20 თვითმფრინავი სხვადასხვა სტრუქტურებშიც იყო გამოყენებული.
თქმა არ უნდა, Ан-124–ის ტიპის მძიმე ტექნიკის რაოდენობა რუსეში გაიზრდება. ალბათ ციფრული მოდერნიზაციისა და ახალი ძრავების, მნიშვნელოვნად შეცლილი ავიონიკისა და შასების კონსტრუქციის შემდეგ მძიმე სამხედრო–სატრანსპორტო თვითმფრინავებს სხვა სახელი დაერქმევა. მაგალითად, ნატოში Ан-124–ს უკვე დიდი ხანია, „კონდორს“ უწოდებენ.
უკრაინის სახელმწიფო საწარმო ANTONOV–ში მიაჩნით, რომ მსგავსი წარმოება უკრაინული მხარის მონაწილეობის გარეშე შეუძლებელია, მაგრამ მანამდე რუსეთის „მინპრომტორგში“ განაცხადეს, რომ ANTONOV–ი, როგორც Ан-124–ების სერტიფიკატის მფლობელი, არ ასრულებს ვალდებულებებს და ამიტომ საქმეში რუსული მრეწველობის ჩართვაა აუცილებელი.
თვითმფრინავი Ан-124 საბჭოთა კავშირში შეიქმნა — ულიანოვსკის, ვორონეჟისა და კიევის საწარმოთა კოოპერირებით. შეიარაღებაში კი 1991 წელს შევიდა. თავდაპირველად მისი დანიშნულება იყო კონტინენტთშორისი ბალისტიკური რაკეტების გამშვები მოწყობილობების გადატანა. ულიანოვსკში დამზადდა 56–დან 36 „რუსლანი“. და შემთხვევითი არ არის, რომ უკრაინული ფირმა ANTONOV–ის პროდუქციის ოთხ დასახელებაში დღეს Ан-124 არ ფიგურირებს.
უნდა ითქვას, რომ მსოფლიოში სახელგანთქმული საბჭოთა ავიაკონსტრუქტორი ოლეგ ანტონოვი მოსკოვის გუბერნიაშია დაბადებული, სწავლობდა სარატოვსა და ლენინგრადში, საკონსტრუქტორო სამუშაოები მოსკოვში დაიწყო. 1946 წელს ციმბირის ავიაციის სამეცნიერო–კვლევით ინსტიტუტს ხელმძღვანელობდა, რომელიც 1952 წელს გადაიტანეს კიევში.
რედაქცია შესაძლოა არ ეთანხმებოდეს ავტორის პოზიციას!
